NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA
Kiedy najszybciej można przyjść z dzieckiem do logopedy ?
W moim gabinecie przyjmuję już niemowlęta. Do logopedy należy zgłosić się przy pierwszych niepokojących sygnałach, czyli zaburzeniach ssania,nieprawidłowym torze oddechowym ( otwarte usta przez większość czasu) połykania, żucia i mówienia.
Jak należy przygotować się do pierwszej wizyty u logopedy ?
Pierwsza wizyta u logopedy ma charakter diagnostyczny.Nawet jeśli umawiamy się jedynie na konsultacje,należy spodziewać się wywiadu logopedycznego. Wywiad ten obejmuje zebranie wszelkich informacji dotyczących rozwoju psychomotorycznego pacjenta i stanu zdrowia. Dlatego warto przygotować książeczkę zdrowia,wyniki badań czy opinie wydane przez innych specjalistów. Ponadto niezwykle przydatnym źródłem informacji o pacjencie są zdjęcia i nagrania z jego udziałem. W moim gabinecie każdą wizytę poprzedza krótka rozmowa telefoniczna lub korespondencja mailowa dotycząca problemu pacjenta, podczas której informuję co należy przygotować na pierwszą wizytę.
Czym jest terapia miofunkcjonalna i kto może z niej korzystać?
Terapia miofunkcjonalna jest zalecana dla dzieci i dorosłych z wadami wymowy, nieprawidłowym torem oddychania, problemami z napięciem w obrębie aparatu artykulacyjnego.
Ten rodzaj terapii dedykowany jest osobą z zaburzeniami miofunkcjonalnymi, czyli nieprawidłowym napięciem mięśni w obszarze ust, które powoduje, że język znajduje się w nieprawidłowej pozycji spoczynkowej lub nie potrafi jej utrzymać. Terapia jest bezbolesna i nieinwazyjna, polega na wykonywaniu ćwiczeń logopedycznych aktywujących mięśnie twarzy w celu wypracowania właściwej koordynacji funkcji aparatu mięśniowo-szkieletowego.
Terapia miofunkcjonalna stanowi także ważną alternatywę dla innych metod leczenia zaburzeń oddychania podczas snu. Udowodniono, że zmniejsza ona wskaźnik bezdechu o ok. 50% u osób dorosłych i 62% u dzieci.
Czy dorosły może opanować prawidłową wymowę ?
Oczywiście. Nie istnieje granica wiekowa, która uniemożliwiałaby podjęcie terapii. Dawniej uważano ,że granica 12 roku życia stanowi okres krytyczny dla opanowania prawidłowej artykulacji. Dziś już wiadomo,że nie jest to prawdą. Współczesne badania prowadzone przez prof. Plutę-Wojciechowską dowodzą,że dorośli pacjenci w porównaniu z dziećmi,szybciej odnoszą sukcesy w terapii wad wymowy.
Czy neurologopeda jest w stanie ocenić wędzidełko ?
Neurologopeda jest jednym ze specjalistów, który ocenia budowę i ruchomość wędzidełek ( podjęzykowego, wargowych i policzkowych). Zadaniem neurologopedy jest zdiagnozowanie ewentualnych nieprawidłowości, skierowanie do specjalisty wykonującego zabiegi frenotomii lub frenoleukotomii. Po zabiegu neurologopeda przystępuje do terapii, uwzględniając w pierwszej kolejności terapię blizny po cięciu wędzidełka.
Czym różni się neurologopeda od logopedy ?
Neurologopeda jest logopedą z dodatkowymi kwalifikacjami w zakresie diagnozy oraz terapii zaburzeń mowy i komunikacji pochodzenia neurologicznego. Neurologopeda jest logopedą pracującym z pacjentami z uszkodzeniami i dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego, małymi dziećmi z obciążonym okresem ciążowym i okołoporodowym, zespołami genetycznymi, dziećmi z opóźnionym rozwojem mowy, zaburzeniami mowy i komunikacji oraz osobami dorosłymi z zaburzeniami mowy o podłożu neurologicznym. Ponadto neurologopeda zajmuje się diagnozą i terapią funkcji pokarmowych u dzieci i osób dorosłych.
W opinii wydanej przez poradnie znajduje się zapis: diagnoza sygmatyzm, rotacyzm, co oznaczają te nazwy?
Choć terminy te brzmią dość skomplikowanie, oznaczają zjawisko niegroźne. Są to nazwy wad wymowy konkretnych głosek lub grup głoskowych. W opiniach najcześciej spotykane terminy to:
SYGMATYZM (inaczej seplenienie)- nieprawidłowa wymowa głoski lub głosek : ś, ź, ć, dź, s,z,c,dz, sz,ż ,cz, dż
ROTACYZM ( inaczej reranie) - nieprawidłowa wymowa głoski l
LAMBDACYZM - nieprawidłowa głoski l
KAPPACYZM - nieprawidłowa wymowa głoski k
GAMMACYZM - nieprawidłowa wymowa głoski g
Zazwyczaj w opinii i diagnozie logopedycznej dziecka dla określenia wady wymowy stosuje się nazwy dwuczłonowe jak
np. sygmatyzm międzyzębowy. Pierwszy człon oznacza jakiej głoski ( lub grupy głosek ) dotyczy nieprawidłowa wymowa, natomiast drugi człon określa w jaki sposób wymawiane są te głoski .